Italiaanse prog nam altijd een eigen plek in binnen de progrock van de jaren 70. Symfonische rock was uiterst populair in dit land, terwijl groepen als Banco Del Mutuo Soccorso , Area en Premiata Forneria Marconi (PFM) theatrale en bijna Italiaans operetteachtige elementen toevoegden aan het genre. De laatste groep werd als eerste ook in de rest van de wereld opgepikt en verruilde de Italiaanse zang voor het Engels. Tegenwoordig is drummer en zanger Franz Di Cioccio het enige originele lid, geflankeerd door bassist en toetsenist Patrick Dijuas. Dit dubbelalbum bevat Engelse en Italiaanse versies van dezelfde songs. Het huidige PFM roept herinneringen op aan Genesis van de late jaren zeventig. Dit met name omdat de stem van Di Cioccio aan die van Phil Collins doet denken, maar ook door het gebruik van melodieuze synthesizers tegen stevige ritmes. Theatraal klinkt PFM nog altijd, maar met meer popinvloeden dan vroeger. Met gastbijdragen van onder andere fluitst Ian Anderson ( Jethro Tull ) en gitarist Steve Hackett (Genesis). (MR)