Stil en revolutionair, twee woorden uit de titel die elkaar eigenlijk uitsluiten. Toch passen ze goed bij deze cd met muziek van precies een eeuw geleden. Bartók componeerde beide sonates (1921-1922) voor recitals met de in Londen wonende Hongaarse violist Jelly d'Arányi. Talloze componisten droegen werk aan haar op. Zelfs Schumann sommeerde haar van gene zijde om zijn vergeten vioolconcert in première te brengen. Stil en revolutionair: beide Bartók sonates zijn broeierig, rapsodisch en naar binnen gekeerd, met geharnaste harmonieën die aan Schönberg doen denken. De Eerste sonate is het meest expressionistisch, met griezeleffecten die aan de séances doen denken waar Jelly d'Arányi weet van had (vandaar het contact met Schumann). De Tweede sonate is een staalkaart van gestileerde volksmuziek, die nergens echte volksmuziek wordt. (HJ)