Brahms heeft mogelijk meer dan twintig strijkkwartetten gecomponeerd. Alleen de drie van deze cd hebben de eindredactie gehaald: de beide Kwartetten op.51 en het Kwartet op.67. Het geeft niet alleen aan hoe kritisch Brahms op zichzelf was, maar ook hoe elitair het genre inmiddels was geworden. De componisten van de 18e eeuw hadden nog tientallen kwartetten nagelaten, waaronder de om en nabij 68 stuks van Haydn (Brahms bezat trouwens autografen van Haydns op.20). Bij Brahms bleef de teller dus op drie staan. Over de Kwartetten op.51 zou hij zo’n acht jaar gedaan hebben. Maar dat zijn dan wel stukken die onder de motorkap zeer economisch en geconcentreerd zijn uitgewerkt. Het Kwartet op.51 nr.1 heeft het meeste pathos: let op de hemelbestormende eerste viool aan het begin. Het Kwartet op.51 nr.2 is lyrischer, met een gracieuze finale. Het Derde Kwartet (opus 67) kwam vlotter uit Brahms’ pen. Dit kwartet (het enige in majeur) is het meest zonnig en landelijk. (HJ)