Haar naam gonsde al een tijdje binnen de Europese jazzwereld. De Finse saxofonist Linda Fredriksson viel daarbij onder andere op bij spraakmakende Finse bands als Mopo en Superposition . Juniper is het eerste album dat onder haar eigen naam verschijnt. Terecht, want ondanks de uitgebreide band waar zij hierop van gebruikmaakt, is Juniper een album dat altijd intiem en dicht bij haarzelf blijft klinken. Bijna als de singer-songwritersplaat van een jazzartiest. De ritmes zijn soms pulserend en stuwend, maar komen nooit echt los. Er is hoorbaar niet live gespeeld, maar de tracks werden laag voor laag opgebouwd. Fredriksson speelt, naast de altsax ook baritonsax en basklarinet. Ze dubbelt haar blaasinstrumenten, zingt soms woordloos en mijmerend en beroert (minder opvallend) een piano of gitaar. Op die wijze ontstaat een eigen wereld, waarin het er grillig aan toe kan gaan en grenzen worden opgezocht, maar het als luisteraar toch altijd aangenaam vertoeven blijft. (MR)