David Bowie (1947-2016) staat bekend als een artiest die zich zijn loopbaan lang bleef vernieuwen. Het bonte clubje alter-ego’s dat bestond uit onder meer Aladdin Sane , Ziggy Stardust en The Thin White Duke , kreeg begin jaren 90 gezelschap van een door zichzelf ontmaskerde Bowie. Ironisch genoeg bleek dit een van zijn minder succesvolle podiumpersoonlijkheden. Door zijn ontoegankelijke flirts met industrial en drum & bass op Outside (1995) begon hij langzaamaan wat fans van zich te vervreemden. Op Hours (1999) keerde hij echter terug naar het schrijven van meer conventionele songs, zoals hij in het begin van zijn carrière deed. Sterker nog, met de steengoede liveband die hij om zich heen had verzameld, besloot hij in 2000 een selectie relatief onbekende nummers op te nemen die hij eind jaren 60 en begin jaren 70 had geschreven. Dat zijn label EMI de resulterende plaat Toy niet op de markt wilde brengen, leidde tot een zakelijke breuk met een gekrenkte Bowie en zorgde ervoor dat het album pas na meer dan 20 jaar, eindelijk is uitgebracht. Voor verrassingen zorgt Toy niet, maar Bowie en zijn band te horen doen waar ze zo bedreven in zijn, is absoluut een plezier om naar te luisteren. (JV)