Het laatste album van Burial stamt ten tijde van de release van deze ep alweer uit 2007. Daarna bracht hij alleen nog losse nummers en ep’s uit. Daarop was goed te horen hoe de Engelse dj bouwde aan zijn mysterieuze en betoverende wereld. Antidawn heeft de lengte van een volwaardig album (bijna drie kwartier), maar telt slechts vijf nummers. De typerende Burial elementen, zoals van orgel afgeleide synths, groezelige achtergrondruis en twinkelende geluiden zijn weer volop aanwezig, al is het geheel nog minimalistischer dan voorheen. Het is daarom niet altijd even makkelijk om op deze ep de aandacht erbij te houden. Titels als Antidawn en Shadow Paradise verraden Burials voorliefde voor de nacht, waarin zijn lang uitgerekte composities zich als rook verspreiden. Als je er met de volle aandacht naar luistert, valt er genoeg moois te bespeuren. Maar de scheidslijn tussen betoverend en druilerig is deze keer wel heel erg dun. (JvQ)