‘De zomer beschrijf je het beste op een winterdag’, schreef de Noorse dichter Hendrik Ibsen eens. Iets soortgelijks is er aan de hand met Tara Nome Doyle. Vanuit de hectische wereldstad Berlijn creëert zij vanachter haar piano poëtische songs die verwijzen naar haar Ierse en Noorse bloed. Er klinkt altijd mystiek door in haar muziek, waarbij zij het grote gebaar niet schuwt. Værmin is een wonderlijke ode aan ongedierte als bloedzuigers, wormen, slakken, motten en spinnen die zij gebruikt als metaforen voor de stadia van een liefdesrelatie. Met de hulp van een keur van Berlijnse muzikanten, vertaalt Doyle dit naar beladen pianosongs. Ook in haar soepele en warme zang schuwt zij het grote gebaar en het theatrale niet, waarmee zij soms doet denken aan Florence Welch . Het intense en evenwichtige Værmin werd daarmee een grote stap voorwaarts na haar debuutalbum Alchemy (2020). (MR)