De jonge saxofonist Immanuel Wilkins gooide in 2020 hoge ogen met Omega , zijn debuutalbum voor het gezagvolle label Blue Note. Onder andere de NY Times verkoos het tot beste jazzalbum van dat jaar. Het zorgde er ongetwijfeld voor dat Wilkins niet alleen groeide, maar ook uiterst zelfverzekerd klinkt op The 7th Hand. Nog dieper duikt hij ditmaal in een spirituele mix van gospel, freejazz en post-bop. Voor Wilkins niet de gedoodverfde hiphop- en funkinvloeden die zijn generatie zo kenmerken, maar de zwarte kerkmuziek van de 20ste eeuw, zoals deze ook van invloed was op Albert Ayler en Ornette Coleman . Namen die doorklinken op het hectische The 7th Hand, zoals in de lange freejazz-exercitie Lift met energieke solo’s voor alle bandleden. Bijzonder hoe Wilkins er met zijn vaste band een eigen energie aan weet mee te geven die helemaal van de 21ste eeuw is. (MR)