Ook Florence Welch moest de corona pandemie doorstaan. Haar bombastische muziek kon een hele tijd geen plek op podia of in zalen vinden. Zodoende bouwde de danskoorts waar ze in de titel naar verwijst, zich steeds meer op. Die koorts komt op dit album tot uiting, vanaf het meeslepende openingsnummer King. Hoor hoe Welch nog steeds raad weet met een portie bombast, al wordt die deze keer beperkter gehouden. Daarmee gaat ze verder in de lijn van High As Hope (2018). Muzikaal is er eigenlijk niets nieuws onder de zon, zo zijn het zwierende ritmes, koortjes en over elkaar gedrapeerde zanglijnen wat de klok slaat. Welch gebruikt haar muziek deze keer echter om haar introspectieve teksten kracht bij te zetten. Tijdens de lockdows werd zij met zichzelf geconfronteerd en dat komt tot uiting in de nummers. Ze verwijst daarbij naar de demonen in haar eigen hoofd, maar reflecteert ook op het vrouw zijn en zelf-sabotage. Samen met Jack Antanoff en Dave Bayley (van Glass Animals ) weet Welch haar hersenspinsels om te zitten in een opnieuw totaal eigenzinnige wereld. (JvQ)