Flamencogitarist Paco Escobar zal met zijn naam, die gevaarlijk veel op die van de beruchte Colombiaanse drugsbaron lijkt, menig wenkbrauw doen fronsen. Dat soort associaties verdwijnen als sneeuw voor de zon bij het beluisteren van zijn album Támiris. Dit ambitieuze magnum opus van de Spanjaard is voorzien van een uitgebreid boekwerk ter ondersteuning van de muziek. De begeleidende teksten bestaan uit partituren, essays en poëzie. Támiris is te beluisteren als een werk in zeven delen, dat op zoek lijkt te gaan naar de essentie van flamenco. Hij refereert (in zijn muziek en in het begeleidend schrijven) aan klassieke flamenco uit de jaren 10 en 20 van de 20e eeuw, maar evengoed aan de Arabische poëzie uit de tijd van de Moorse bezetting van Spanje en aan barokmuziek. Al deze concepten maken het album enigszins complex. Toch spreken de composities van Escobar tot de verbeelding. Met een stijl die zachtaardiger is dan gebruikelijk in de flamenco en mooie bijdragen van onder anderen zangers David Lagos en Esperanza Fernández, is Támaris een intens, maar prettig in het gehoor liggende plaat. (JV)