De Japanse stemkunstenaar Hatis Noit verbleef op haar 16de in een boeddhistische tempel in Nepal. De gezangen van de vrouwelijke monniken overtuigden haar op die jonge leeftijd al van de kracht van de zangstem en zij keek nimmer meer om. Haar tweede album Aura doet oosters religieus aan, maar is gebaseerd op de kunsttheorieën van de Duitse filosoof Walter Benjamin. Ieder nummer is een waar kunstwerk waarin zij alle registers van haar stem gebruikt. Begeleid door een minimale elektronische drone of akkoorden van stem-samples, schakelt zij moeiteloos over van een operastem naar traditionele Japanse zang waarbij intimiteit en bombast een spirituele verbinding aangaan. Soms doet dat denken aan Kenji Kawai ’s onvolprezen soundtrack van de Japanse mangafilm Ghost In The Shell. Voor westerse oren is de grens tussen Japanse traditie en pure avant-garde niet altijd te onderscheiden. Imposant klinkt Aura in alle gevallen. (MR)