De Amerikaanse tenor Nicholas Phan is de zoon van een Chinese vader (opgegroeid in Indonesië) en een Grieks-Amerikaanse moeder. Tijdens een competitie in Wales werden hij en zijn mede-kandidaten aangemoedigd om iets vanuit hun eigen achtergrond te zingen. Phan realiseerde zich toen dat er voor zijn ontheemde identiteit eigenlijk geen Amerikaanse muziek te vinden was. Ook de rest van zijn toelichting (zie booklet) is een worsteling met identiteit, ras, gender en seksualiteit. Wie dit gezeur vindt, moet zich wel realiseren dat de VS wat dat betreft een sterk gepolariseerd land is. Componist Nico Muhly verwijst in dit verband naar Trump, die zich als president de gotspe liet ontvallen: 'We write symphonies' (toespraak Warschau, 2017). Alsof die symfonieën ons moeten verdedigen tegen denkbeeldige aanslagen vanuit traditionele culturen, aldus (vrij geparafraseerd) het commentaar van Muhly. Uit het onbehagen van Phan en Muhly kwam Stranger voort, een liedcyclus over Amerika's zelfbeeld als natie van immigranten. 'Deze uitgave met Nico's muziek is het album waarin ik mijn identiteit het meest vertegenwoordigd zie', aldus Phan. Nicolas Muhly is een succesvolle Amerikaanse componist, wiens muziek vaak schommelt tussen de Anglicaanse (Britse) koormuziek en de populaire muziek. (HJ)