Mahlers Vierde Symfonie is een kinderlijke fantasie over de hemel, met bij wijze van spreken iedere dag feest, bitterkoekjesvla en slagroom. Dat zonnige maakt het zowel aantrekkelijk als griezelig, althans voor het volwassen bewustzijn. In het tweede deel leidt magere Hein ten dans, spelend op een valse viool. Het lange derde deel brengt ons in een aantal etappes tot aan de hemelpoort. Het vierde deel - een volksliedje voor sopraan - is even lollig als gemeen. Dirigent François-Xavier Roth wilde van die volkspoëzie geen karikatuur maken. In zijn woorden: 'Je moet geloven in deze naïeve tekst, met zijn pastorale, wrede aspecten (...) al brengt het ons meer raadsels dan zekerheden.' Deze uitvoering van het 'authentiek' spelende Les Siècles is enthousiast ontvangen door de pers, waaronder Gramophone Editor’s Choice en de Volkskrant (met vier sterren). (HJ)