Schubert was nog maar een late tiener toen hij het romantische lied uitvond, zoals Gretchen am Spinnrade en Erlkönig. Die grensverleggende genialiteit was er niet van meet af aan in de pianosonates. Zijn melodische talent bloeide desondanks in de fraaie Sonate in A, D.664 (1819), uit dezelfde tijd van het Forellenkwintet. De Sonate in a klein, D.537 van twee jaar eerder was Schuberts vroegste pianosonate. Het Allegretto wees al vooruit naar de finale van de latere, bekendere Sonate in A (D.959). De Sonate in Es (oorspronkelijk in Des), D.568 uit 1817 bleef onvoltooid. In de laatste weken van zijn korte leven nam Schubert deze sonate weer onderhanden, als voorbereiding voor een publicatie. De drie delen werden grondig herzien, waarbij de muziek een toon hoger werd gezet. Ook voegde hij een menuet toe, keurig in de stijl van zijn jongere Mozartiaanse zelf. De drie genoemde vroege sonates vormen het sluitstuk van de Schubert sonatenreeks van Paul Lewis.(HJ)