Ze brengt met gemak zo’n twee albums per jaar uit, die weinig evolutie tonen, maar altijd weer weten te boeien en hypnotiseren. Op Universal Code speelt de Oostenrijkse saxofonist Muriel Grossmann opnieuw met haar vaste kwartet, aangevuld met bassist Gina Schwartz, die ook op eerdere albums meedeed. De muziek gaat (opnieuw) verder waar John Coltrane ooit ophield, met uitgesponnen modale stukken die langzaam opstijgen en solo-momenten bieden aan alle bandleden. Ook Grossmanns sensitieve en kronkelige spel – op alt- sopraan- en tenorsax - is hoorbaar (en dankbaar) geworteld in de Coltrane-school. Waar met name haar pièce de résistance Reverence (2020) gefundeerd was op opzwepende Afrikaanse ritmes, schuift de groep langzaam door naar meer souljazz, met naast Grossmann evenredige rollen voor het bluesy gitaarspel van Radomir Milojkovic en de diepe Hammondorgelstoten van Llorenç Barceló. Op Universal Code is de band goed op stoom, maar Grossmann zou tegelijk (zoals haar voorbeeld Coltrane) ook wel eens naar nieuwe uitdagingen mogen uitkijken. (MR)