De Amerikaanse zanger en songwriter Amos Lee heeft een mooie stem vol subtiele soul, die zich leent voor een waaier aan genres. Folk, americana, rock en country zijn muziekstijlen die in meer- of mindere mate terug zijn gekomen op Lee’s platen. Hoewel zijn laatste platen, zoals Dreamland (2022) qua geluid meer richting conventionele pop kruipen, herinnert Lee ons er met My Ideal aan dat hij wel degelijk een veelzijdige zanger is. Op deze hommage kruipt hij in de huid van jazztrompettist en -zanger Chet Baker . Dat hij goed naar de inmiddels klassieke uitvoeringen van een plaat als Chet Baker Sings (1956) heeft geluisterd is evident. Lee’s uitvoeringen liggen absoluut prettig in het gehoor, maar klinken door de onvermijdelijke vergelijking met Baker toch wat oppervlakkig. Wat de versies van laatstgenoemde zo bijzonder maakte is het feit dat hij op zo’n ingetogen wijze hartverscheurend getergd kon klinken (ook in zijn trompetspel). Dat is onmogelijk te evenaren - en dat was vast ook niet de bedoeling van Lee, die er met deze plaat wel in is geslaagd een oprecht eerbetoon aan Baker te maken. (JV)