‘Jazz is not dead, it just smells funny’, is een gevleugelde en veel misbruikte uitspraak van aardscynicus Frank Zappa. Tegelijk klonk er volop jazz door in zijn muziek van met name de vroege jaren 70. Nadat de Amerikaanse rockmuzikant en componist in Londen in een metersdiepe orkestbak was geduwd door een verwarde fan, vormde hij vanuit zijn tijdelijke rolstoel een bigband, door hemzelf een ‘electric orchestra’ genoemd. Met 10 blazers in de gelederen wordt er op de albums Waka/Jawaka en The Grand Wazoo (beide uit 1972) uitgebreid gesoleerd op modale en swingende coda’s, binnen Zappa’s massieve en naar Stravinski lonkende composities. Waka/Wazoo biedt een keur aan andere versies van de nummers die op genoemde platen verschenen en juist door de vrije en jazzy aanpak klinken deze altijd anders. Bijzonderder zijn desalniettemin de nooit uitgebrachte opnames van nummers van toetsenist George Duke met Zappa in de rol van gitarist en producer. Het hoogtepunt van dit boxje is het gedreven concert van de uitgedunde bigband (Petit Wazoo). Een optreden van de gehele electric orchestra was al terug te vinden op het live-album Wazoo (2009). De originele albums van Waka/Jawaka en The Grand Wazoo werden aan het boxje toegevoegd op Blu-ray Audio. Twee creatieve hoogtepunten uit het lijvige oeuvre van Zappa. (MR)