Als het om artiesten met een verwarrende discografie gaat, gooit Frankie Rose uit Brooklyn hoge ogen. Ooit bandlid van zowel Vivian Girls als Crystal Stilts (en later nog even de vrouwelijke garageband Dum Dum Girls ), gaat ze vanaf 2010 voor eigen succes. Het eerste resultaat verschijnt nog onder de naam Frankie Rose and the Outs , maar de goudgerande indieplaat Interstellar (2012) en opvolger Herein Wild (2013) zijn echte Frankie Rose-albums. Weer een jaar later is de singer-songwriter ineens de helft van het duo Beverly, dat het meeslepende Careers (what’s in a name?) aflevert. Na Cage Tropical (2017) volgt een integraal coveralbum van The Cure ’s Seventeen Seconds (2019) en wéér een samenwerking: Fine Place (album in 2021). Muzikaal ligt het allemaal redelijk in elkaars verlengde: popliedjes – vaak dromerig, altijd melodieus – met stevige wortels in de jaren 80. Wel schuift de inmiddels 43-jarige New Yorkse gaandeweg steeds verder op van gitaar- naar synthpop. Op het verder vrij ingetogen Love As Projection klinkt die nergens beter dan in de bizar aanstekelijke single Anything, door Rose zelf vergeleken met een ‘promscene in een John Hughes-film’. (RME)