De Amerikaanse Lana del Rey blijft er maar in een hoog tempo albums uitgooien. Haar melancholische muziek valt blijkbaar in de smaak, want ook op dit – opnieuw – lijvige album wordt je ondergedompeld in weemoedige arrangementen. Het zijn bepaalde momenten waarin Del Rey zich toch weer weet te onderscheiden van voorgaande platen. Zoals met het zeven minuten durende A&W (wat staat voor American Whore), dat met een drastische overgang na het zweverige beginstuk weet te prikkelen. Thematisch is er ook het een en ander veranderd. Waar de zangeres vroeger weleens verviel in overdramatische teksten over geweld en zelfdestructie, kijkt ze op dit album vooral naar eenzaamheid. De sensualiteit die zij in haar muziek legt, blijft zodanig beklijven dat je ook meteen de monsterlijke speelduur bijna vergeet. Er staan een aantal parels van jewelste op deze plaat, zoals het prachtige duet met Father John Misty. Lana del Rey blijft een van de meest interessante stemmen van haar generatie. (JvQ)