Twee jaar werkte Nabihah Iqbal aan de opvolger van haar debuut Weighing Of The Heart (2017). De aanleiding voor dit album lag in de hulpeloosheid die ze begin 2020 ervaarde. Er vond een overval op haar muziekstudio plaats, waarbij ze bijna al haar materiaal kwijtraakte. Daarnaast had ze een gebroken hand en leidde ze aan een heftige burn-out. Ook verloor ze haar opa en moest ze dealen met de corona-pandemie. De muziek ontwikkelde zich deze keer daarom meer in haar hoofd, heeft op dit album daarom ook een etherisch karakter en is introspectief van aard. Iqbal combineert elementen van dreampop, shoegaze en elektronica tot een bedwelmend geheel, waarin ze haar gitaren breed laat uitwaaieren. De vervelende dingen die zij meemaakte, geven het album een melancholische ondertoon. Het moest echter niet volledig weemoedig worden, want Iqbal ervaarde dat dingen ook uiteindelijk weer beter worden. Daarom wordt de melancholie mooi uitgebalanceerd door een wat hoopvoller geluid. Dat contrast maakt Dreamer tot een prachtig album, waarop je als luisteraar wordt overspoeld door dromerige muziek met een emotionele lading. (JvQ)