In Hymns and Dances II voor groot harmonieorkest en harp (ad libitum) bouwt Jochem Slothouwer voort op Hymns and Dances I voor piano solo, gemengd koor en slagwerk: de basis wordt gevormd door de tegenstelling tussen hymnische melodieën en dansante episoden, een tegenstelling die naar oplossingen zoekt. Het is een vijfdelige compositie, waarvan de delen zonder onderbreking in elkaar overgaan. Het hoornmotief waarmee het werk opent en het antwoord (dalend kwartmotief) in het orkest vormen de basis van het eerste deel. Deel 2, in krachtig dansritme, wordt beheerst door het slagwerk en syncopische motieven in het koper, waarbij zich ongemerkt een melodie voegt (euphonium) die langzamerhand steeds meer op de voorgrond treedt. Dans en hymne zorgen samen voor een climax, die wordt afgebroken door een kort intermezzo (deel 3). De donkere kleur van het beginmotief contrasteert me de heldere klank van deel 4, een felle tarantella met vele korte virtuoze solo’s, die opzwepend naar een hoogtepunt leidt. Het slotdeel, adagio, neemt de draad van het eerste deel weer op en brengt het werk tot een extatisch slot.