Met hun door doorleefde zang en ritmische gitaarslagjes getypeerde popliedjes, zijn The Gipsy Kings dé brug geworden tussen pop en flamenco. Bandleiders Nicolás Reyes en Tonino Baliardo blijven ook na enkele decennia onverminderd succesvol, maar net als bij echte koningsdynastieën is de troonopvolging essentieel. De tweede generatie staat al bij de heren op het podium en haast ongemerkt is de band opgesplitst in varianten die worden geleid door één van de (ex-)bandleden. Het zijn praktijken die wel wat doen denken aan The Kelly Family . Zo kan het tegenwoordig voor komen dat The Gipsy Kings - onder dezelfde naam - op drie plekken tegelijk optreden. Renaissance (ook hier wordt weer verwezen naar de mogelijk oneindig oprekbare leeftijd van de band) is een album van de Tonino Baliardo-versie van de band. Fans zullen het ontbreken van Nicolás Reyes wellicht opmerken, maar daar krijgen ze de zo te horen nog piepjonge Milan Baliardo - derde generatie - voor terug, op het nummer Volando. Verder blijft deze band dicht bij het vertrouwde geluid. Clichés worden niet vermeden - eerder juist omarmd - en geef ze eens ongelijk. Renaissance is een swingende plaat, die exact aan de verwachtingen voldoet. (JV)