Je kunt het al aan de titel aflezen: het zevende album van de Britse Baxter Dury gaat onder meer over klassenverschillen en de kloof tussen arm en rijk. Daarnaast blikt de zoon van Ian Dury met deze plaat terug op zijn kindertijd. Onmiskenbaar is Dury’s rokerige, bijna vertellende zangstem, in combinatie met een Cockney accent. In sfeervolle songs gaat Dury beschouwend te werk, met vleugen humor en directheid waardoor je als luisteraar meteen betrokken wordt in het verhaal dat op I Thought I Was Better Than You verteld wordt. De productie is veelzijdig, je hoort invloeden uit hiphop, punk, funk en elektronica terug. Toch zijn het vooral Dury’s eerlijkheid en kwetsbaarheid die de muziek naar een hoger niveau tillen en deze plaat zijn glans geeft. Het is bijna jammer dat het album maar een schamele 27 minuten duurt. (JvQ)