Na het al zeer fraaie album Sorceress (2020) zag Jess Williamson een langdurige relatie op de klippen lopen. Voor het eerst in negen jaar vond de in 1997 in Texas geboren singer-songwriter zichzelf terug als datende single. In een nieuwe stad, Los Angeles, middenin de pandemie. Ze vond het niks. ‘I’ve been thrown to the wolves and they ate me raw’, zingt ze in Hunter, het prijsnummer op opvolger Time Ain’t Accidental. Williamson vervolgde haar zoektocht naar liefde en een échte connectie. ‘My love is pure as the universe, honest as an ashtray’, klinkt het, over een onweerstaanbaar honky-tonkpianootje. Op dit nog mooiere vijfde album volgen we Williamson – die vorig jaar met Katy Crutchfield ( Waxahatchee ) een goed ontvangen countryalbum uitbracht als Plains – op haar pad langs pijn, verwerking, eenzaamheid en – uiteindelijk – een nieuwe relatie (met een oude bekende). ‘Look me in the eye, I know it’s experimental, torn up over timing, but time ain’t accidental’, zingt ze in de titelsong, met een countrysnik die herinneringen oproept aan Emmylou Harris en Linda Ronstadt . Zo zit dit album vol prachtliedjes én prachtzinnetjes. (RME)