Dertien jaar na Swanlights (2010) brengt ANOHNI haar begeleidingsband The Johnsons weer bij elkaar. In tegenstelling tot haar soloalbum Hopelessness (2016), waarop ze met agressieve elektronica haar gevoel uitte en thema’s als klimaatverandering aankaartte, beweegt het geluid deze keer weer terug naar de kamerpop waar ze bekend mee werd. Maar soulmuziek was tevens een belangrijke inspiratiebron. De muziek wordt prachtig ingevuld door onder meer strijkers, blazers, gitaren en zachte percussie. De androgyne stem van ANOHNI blijft een kenmerkend onderdeel van het geheel, waarmee zij ook deze keer veel emotie in de nummers weet te leggen. Klimaatverandering is een terugkerend thema en ook met vooroordelen wil ANOHNI afrekenen. Eigenlijk worden er verder geen gekke fratsen uitgehaald, maar de prachtig opgebouwde nummers bevatten zoveel emotie dat daarin juist de kracht van het hele album ligt. (JvQ)