Op hun vierde album gaat de Amerikaanse band Greta van Fleet opnieuw te werk als een goed geoliede rockband uit de jaren 70. Met onder meer Led Zeppelin als duidelijke inspiratiebron, rollen de zinderende gitaarrifs als begeleiding van Josh Kiszka’s kermende zangstem aan je voorbij. Toch wilde de band deze keer een draai geven aan hun sound en besloten zij daarom ook meer terug te gaan naar het rauwe geluid van hun begindagen. Sommige nummers schuren zodoende wat meer tegen garagerock aan, wat bijvoorbeeld goed is terug te horen is in The Falling Sky. Dit soort nummers exploderen bijna door de rauwe energie die erin verwerkt zit, wat een laaiende luisterervaring tot gevolg heeft. Verder hoor je talloze invloeden uit andere genres, zoals psychedelische, symfonische en progressieve rock terug. Echter geldt ook voor dit derde album dat de band al hun inspiratiemateriaal naar eigen hand weet te zetten en hiermee een ferme indruk achterlaat. (JvQ)