Caterina Barbieri is niet zozeer geïnteresseerd in rechttoe-rechtaan muziek. Zij houdt ervan om geluiden uit elkaar te trekken en op een experimentele wijze weer te herschikken. Op Myuthafoo bouwt zij met deze werkwijze opnieuw aan een geheel eigen wereld, waarin de modulaire synthesizer centraal staat. Ze schreef dit album gelijktijdig met Ecstatic Computation (2022), wat ze als een zusteralbum beschouwd. Barbieri’s fascinaties voor tijd, ruimte, het menselijk geheugen en emoties liggen ten grondslag aan de voornamelijk repeterende composities die ze uit haar instrumenten tovert. Van tuimelende arpeggio’s tot echoënde synthlijnen die door elkaar heenlopen, de Italiaanse maakt het de luisteraar wederom niet altijd even makkelijk, maar haar nummers werken absoluut zinnenprikkelend. Opnieuw is het motto: jezelf overgeven en meegaan in de hypnotiserende en geestverruimende muziek van deze bijzondere artiest. (JvQ)