The Death of Randy Fitzsimmons verscheen maar liefst elf jaar na voorganger Lex Hives (2012). Vanaf het openingsnummers is het duidelijk dat de Zweedse band The Hives niet tot nauwelijks aan hun formule heeft gesleuteld. Garagerock en (post)punk zijn namelijk onlosmakelijk verbonden met het collectief. Vergeleken met Lex Hives keert de rauwe energie wel terug, want zoals je van de groep gewend mag zijn, wordt er met weinig subtiliteit geschreeuwd, geragd en gebeukt. De veelal korte nummers worden er in een moordend tempo doorheen gejaagd, zo snel dat je eigenlijk als luisteraar weinig keuze hebt dan het maar te ondergaan. Nuance lijkt niet in het woordenboek van Howlin’ Pelle Almqvist en zijn kompanen te staan. Met hun razende energie als handelsmerk, stelt dit zesde album absoluut niet teleur. (JvQ)