Wie wat bewaart, die heeft wat, luidt het oer-Hollandse spreekwoord. Neil Young was niet bepaald zuinig met het uitbrengen van albums in de jaren 70. Volgend op doorbraakalbum Harvest (1972) ging er bij hem zelfs een kraan open, zo leek het wel en verschenen geroemde albums als On The Beach (1974), Tonight’s The Night (1975) en Zuma (1975). Maar er bleven ook hele albums op de plank liggen, zo blijkt steeds meer. Na decennia later uitgebrachte platen als Hitchhiker (1976/2017) en Homegrown (1975/2020), verschijnt Chrome Dreams als verloren plaat uit 1977 voor het eerst officieel. De meeste opnames, zoals de Young-klassiekers Like A Hurricane en Pocahontas, werden al versnipperd over American Stars ’n Bars (1977) en Comes A Time (1978). Andere nummers nam Young opnieuw op voor latere albums. Echte verrassingen staan er dus niet op Chrome Dreams dat als geheel zelfs wat onevenwichtig aandoet. Bijzonder is de hoes met een pentekening uit 1976 van Rolling Stones -gitarist Ronnie Wood . (MR)