Eerder dit jaar sprak de Rotterdamse post-punkband Tramhaus zich in de Volkskrant uit over de clichés over hun stad: ‘Hard werken, arbeidersmentaliteit en alles is altijd maar rauw. Alle bands uit Rotterdam zijn kennelijk rauw’. Op het eerste gezicht (of beter: gehóór) is Elephant de aangewezen band om met dat cliché af te rekenen. Net als op de titelloze ep uit 2021 en debuutalbum Big Thing (2022) klinken de nummers op Shooting For The Moon immers allesbehalve rauw. Eerder zacht, lieflijk en ambachtelijk, met invloeden van (folk)artiesten als Vetiver en Kate & Anna McGarrigle . In werkelijkheid komen de bandleden uit dorpjes als Rijsoord. Daar wonen tuinders; zeker niet vies van hard werken, maar gevoelsmatig ver verwijderd van de ‘rauwe havenarbeider’ waaraan Tramhaus refereerde. Opener Post-punk zóu je daarom kunnen opvatten als plaagstootje richting de – inmiddels – stadgenoten: ‘I hate your post-punk pretentions, your fake Englist accent’. Het is een van de uitschieters op dit fijne, wederom door Pablo van de Poel ( DeWolff ) geproduceerde album. Maar luister zeker ook even naar het prachtige Bullets, waarin zowel album- als bandnaam worden verklaard. (RME)