Bij Oneohtrix Point Never weet je nooit wat je precies gaat krijgen. De muziek van Daniel Lopatin bestaat vaak uit vele samples en weelderige composities waarin stukjes elektronica aan elkaar worden geplakt. Dat levert soms wonderschone nummers op en een andere keer juist abstracte muziek waarbij je jezelf mogelijk afvraagt waar je nou eigenlijk naar zit te luisteren. Waar Magic Oneohtrix Point Never (2020) misschien wel zijn meest toegankelijke werk was, maakt hij het de luisteraar op Again moeilijker. Met bliepjes, piepjes, strijkers, over elkaar tuimelende synths, tempowisselingen, vervormde stemmen en haperende beats waan je je in een overprikkelende koortsdroom. Ook thematisch is Again conceptueel, Lopatin beschouwt dit album als autobiografisch, waarbij hij in het creatieproces met zijn jongere zelf een samenwerking is aangegaan. Again staat bol van de creatieve vondsten en raast soms op onnavolgbare wijze aan je voorbij, het is daarom het beste om je daar maar gewoon aan over te geven. (JvQ)