Ze studeerde vocal jazz aan het Conservatorio Giuseppe Verdi in Milaan en vertrok daarna bijzonder genoeg naar Nepal om verder te studeren aan het Kathmandu Jazz Conservatory. Die veelkleurige jazzachtergrond klinkt door in de heldere en soepele melodieuze zang van Marta Del Grandi, maar de Italiaanse biedt op haar tweede album eerder een palet van filmische electro-akoestische artpop. Als de soundtrack van een hedendaagse film noir. Bijzonder is de rol van de Nederlandse saxofonist Benjamin Herman , die de ijle sfeer van bijvoorbeeld Snapdragon doorbreekt met fladderende atonale noten. Zo wordt het toch weer jazz, die kleur geeft aan de plechtige, introspectieve songs van Del Grandi. (MR)