Met dit album reflecteert Apocalyptica op de vraag naar het heilige. Door hun oude repertoire uit te voeren in de kerk van St. John's in het centrum van Helsinki, heeft de muziek een transformatie ondergaan naar een nieuwe, maar toch herkenbare vorm. De kern van hun expressie is hier puur, soms zelfs breekbaar. Dit doet je nadenken over wat de muziek precies betekent voor de muzikanten. In de roerige tijd waarin ze dit album uitbrengen, lijken ze de mensen te willen aanmoedigen om te stoppen met denken, nog meer nog dan zich niet laten meeslepen door het gebruikelijke geraas, lawaai en de drukte. Het programma is samengesteld als één muzikaal landschap. Het applaus tussen de nummers werkt soms verstorend voor de cd-luisteraar, maar het is begrijpelijk dat in een live situatie het publiek een uitlaatklep nodig heeft voor waarschijnlijk intense emoties. Dit album biedt dus een treffend voorbeeld van hoe het zou zijn geweest om op de houten banken van de kerk te zitten, overweldigd door de kracht van de muziek. (NMK)