Op haar veertiende verjaardag, 28 april 1939, komt ze in Nederland aan, vanuit Oostenrijk. Een dag eerder is ze op de trein gezet door haar ouders, het joodse echtpaar Rudolf en Julie Brüll. Die willen hun enig kind beschermen tegen het nazi-geweld. En zo arriveert dochter Ilse via een speciaal kindertransport in Rotterdam. Ze is in gezelschap van haar één jaar jongere nichtje Inge Brüll. Na ruim twee maanden Rotterdam krijgen de twee meisjes onderdak in het Jacobusklooster in Eersel. Dit nonnenklooster stond op de plek waar nu het gemeentehuis staat. Onder leiding van moeder-overste zuster Reinildis ontwikkelt het klooster zich tot een opvanghuis voor tal van vluchtelingen: Britse piloten, seminariestudenten, onderduikers, alsook ruim vijftig kinderen van (half)joodse afkomst. Bijna al deze kinderen overleven de oorlog, ook nichtje Inge Brüll. Toch worden uiteindelijk drie joodse kinderen in opdracht van de bezetter opgepakt en op transport gezet. Twee van hen, George en Ursula Levy, weten wonder boven wonder aan de dood te ontsnappen. Dit geldt niet voor Ilse Brüll. Op 17-jarige leeftijd wordt ze vermoord in Auschwitz