Kunnen we ons een cd voorstellen gewijd aan mannelijke componisten? Zo kun je je ook afvragen of de componisten van deze cd blij zouden zijn geweest met het etiket ‘vrouwelijke componist’. Het etiket wekt immers de indruk dat ‘vrouwzijn’ hun enige bijdrage was aan de muziekgeschiedenis. En dat is jammer, want over iedere compositie van deze cd is wel iets bijzonders te zeggen. De Sonate (1918) van Henriëtte Bosmans is een vroeg werk waarin ze nog steeds schatplichtig was aan de romantiek. Het werk heeft bijna een eeuw liggen sluimeren in het Nederlands Muziek Instituut in Den Haag. In 2022 kwam de partituur onder ogen van violist Ursula Schoch en pianist Marcel Worms. Het werd daarmee de aanleiding voor deze cd. Puntgaaf is de Suite uit 1952 van Agnes Jama, die daarmee recht deed aan haar deels Slavische wortels. Het stuk werd destijds bekroond met de Johan Wagenaar Prijs. De zelfkritische Johanna Bordewijk-Roepman (echtgenoot van de schrijver Bordewijk) heeft haar Sonate uit 1923 nooit gepromoot. Ze heeft het stuk echter evenmin teruggetrokken. Bijzonder zijn ook de Serenade en Tango van de in Paramaribo geboren Majoie Hajary. Als klassiek geschoold pianist trad ze wereldwijd op. Haar composities zijn een mix van klassiek, jazz, oosters, westers en nog veel meer. In 2024 hoopt Ellen de Vries haar biografie te publiceren. (HJ)