Er zijn minder ambitieuze manieren om je met Beethoven bezig te houden. Met zijn plaat UnHeard besluit de Nederlands-Zwitserse pianist See Siang Wong zijn in het Beethovenjaar 2020 gestarte trilogie rond weinig uitgevoerde muziek van de componist. Wat begon met de albums Fantasia (hierop beide Pianosonates op. 27 en de Chorfantasie) en Childhood (onder meer vier vroege pianosonates en het ‘nulde’ Pianoconcert) loopt uit op een cd met veel nog letterlijk ongehoorde muziek van Beethoven. Zo voltooide Wong zelf een tweedelige compositie en speelt hij een door pianist Jürg Wyttenbach gecompleteerd Albumblatt. Het opmerkelijke aan dit laatste stuk is dat Beethoven het later als uitgangspunt nam voor zijn grote Pianosonate in E, op. 109. Ook deze hier opgenomen sonate bevat een schat aan niet eerder gehoorde muziek. Tijdens het werk aan onder meer de variatiereeks van de sonate schetste Beethoven veel ideeën en aanzetten, maar verwierp ze bij nader inzien. Wong plaatst deze door hemzelf en Wyttenbach speelklaar gemaakte versies gebroederlijk naast de uiteindelijk uitgegeven variaties. Pièce de résistance van het album vormt materiaal dat Beethovens Zesde Pianoconcert moest worden. Duidelijk is dat Beethoven ermee de lijn van het beroemde Vijfde Pianoconcert wilde voortzetten. Ook hier valt de piano direct in met een door het orkest subtiel begeleide solocadens en steken marsritmes voortdurend de kop op. Naar de reden waarom Beethoven het project afbrak kunnen we slechts gissen. Het maakt het idee alleen maar intrigerender: wat voor stuk zou het zijn geworden, had Beethoven dit pianoconcert toch voltooid? (JWvR)