Voor de fans was het goed nieuws dat de Noorse groep Madrugada in 2022 terugkeerde met het uitstekende album Chimes At Midnight . Misschien is het wel net zulk goed nieuws dat Madrugada-zanger Sivert Høyem daarmee zijn solocarrière niet geparkeerd heeft. Madrugada hield er in 2008 noodgedwongen mee op na het overlijden van gitarist Robert Burås. Als noodgedwongen soloartiest gebruikte Høyem zijn aangenaam warme en donkere baritonstem voor een ingetogener repertoire met invloeden uit americana en folk. Op zijn zevende album is dat niet anders, hoewel het flink kan donderen op On An Island. In een verzameling bezwerende songs reflecteert Høyem vooral op de liefde en wat daarin allemaal mis kan gaan. De wijze waarop hij de muziek en zijn vertellingen opbouwt tot soms woeste finales, doet wel aan het vroege solowerk van Nick Cave denken. Zijn bronzen stem is altijd weer het machtige wapen waarmee Høyem je moeiteloos een duistere en melancholische schoonheid intrekt. (MR)