Bij weinig muziekliefhebbers zal de naam Georg Druschetzky een belletje doen rinkelen. Onder tijdgenoten was hij als ‘bestallter Landschaftspauker’, oftewel gediplomeerd regimentspaukenist vooral bekend als componist van muziek voor militaire kapellen. Hij schreef verschillende series Harmoniemusik en componeerde een aantal opmerkelijke soloconcerten voor pauken en orkest. Zijn loopbaan als militair kapelmeester bracht hem naar verschillende belangrijke Europese muziekcentra, waaronder Wenen, Linz en Braunau. Hij moet een reislustig man zijn geweest, want de uit Bohemen afkomstige Druschetzky kreeg zijn eerste professionele muzieklessen in Dresden van de toen bekende hoboïst Alessandro Besozzi. Hoezeer hij dit instrument beheerste laten de acht hobokwartetten horen, die Druschetzky tussen 1801 en 1811 in Boedapest componeerde. Kritische luisteraars zullen zijn muziek anachronistisch vinden. Qua stijl sluit Druschetzky aan bij de vroege strijkkwartetten van Haydn. Daartegenover staat het speelse karakter van zijn muziek. De schurende dissonanten in het Menuetto van het Hobokwartet in C (track 5, 2’30) klinken als een volkomen verrassing. Een prachtig contrast met het doorgaans goedgemutste karakter van Druschetzky’s muziek vormt het relatief vroege A quatro in g (ca. 1770). Daarin vindt Druschetzky aansluiting bij de toen modieuze empfindsame stijl. Het Grundmann Quartett geeft een gedegen uitvoering op dit tweede deel van wat zal resulteren in een integrale opname van Druschetzky’s hobokwartetten. Het cd-boekje bevat veel lezenswaardige informatie over Druschetzky op basis van nieuw bronnenonderzoek. (JWvR)