Wagner-transcripties voor piano vormen een dankbaar genre. In de negentiende eeuw is dit genre uit noodzaak geboren. Transcripties voor piano en orgel waren immers een goedkope manier om Wagners veeleisende muziek toegankelijk te maken voor een breed publiek. Wagner had het geluk dat de formidabele Liszt tot zijn supporters behoorde. Beiden waren tovenaars op hun eigen terrein: Wagner met het orkest, Liszt van achter de vleugel. Veel van dit type cd’s eindigt ermee, met Liszts transcriptie van Isolde’s Liebestod (slot van Tristan und Isolde). Indrukwekkend hoe de Wagneriaanse extase hier vertaald werd naar Lisztiaanse poëzie. Het is misschien wel de meest gevoelige Wagner-transcriptie voor piano ooit. De overige opera-scènes werden door verschillende arrangeurs gemaakt, waaronder Lugansky zelf. Lugansky’s voorkeur gaat duidelijk uit naar de oudere Wagner, van na Lohengrin. Lugansky’s virtuositeit levert spectaculaire momenten op, zoals in de slotscène van Götterdämmerung. (HJ)