De frequentie waarmee de werken van Johann Sebastian Bach worden uitgevoerd in hun oorspronkelijke bezetting, bewerkingen en arrangementen, naast het uitputtende onderzoek dat zich voortzet in zijn leven en werken, getuigt ruimschoots van zijn blijvende genialiteit. De bewering dat Bachs compositorische vaardigheid het ‘meest verbazingwekkende wonder in alle muziek’ was, lijkt vandaag de dag nog net zo waar te zijn als toen Richard Wagner het in de negentiende eeuw uitte. De melodie die Bach gebruikte in de orgelkoraalvoorspel Herzlich tut mich verlangen (vrij vertaald als “Fervent is My Longing”) is van oude oorsprong, maar het is bekend dat hij al in de zestiende eeuw werd gebruikt door Hans Leo Hassler. die het in heilige en seculiere koorzettingen arrangeerde. De bekendste voorbeelden die vandaag de dag bewaard zijn gebleven, zijn te vinden in de muziek van Bach, die deze melodie in verschillende koralen opnam, en in de Matthäus-Passion op de tekst “O Haupt voll Blut und Wunden” (O Heilig Hoofd nu gewond). Bachs vierstemmige “Kleine” Fuga in G Minor wordt beschouwd als een van zijn grootste meesterwerken. Het wordt vaak op muziekscholen bestudeerd vanwege de helderheid en perfectie van zijn vorm en contrapunt. Laat er geen verwarring over bestaan: J.S. Bachs Fuga in G mineur voor orgel (BWV 578) staat bekend als de "Kleine" G mineur, niet omdat het een werk van weinig belang is of zelfs maar omdat het op zichzelf een ongewoon kort werk is, maar omdat het "Grote" G mineur Fantasia en Fuga (BWV 542) niet met elkaar worden verward. Bach componeerde de "Kleine" fuga in G mineur waarschijnlijk ergens tussen 1703 en 1707, toen hij een jonge, opkomende organist in de stad Arnstadt was. Deze transcriptie van Lucien Cailliet bevat twee afzonderlijke Bach-composities -- Koraalvoorspel Herzlich tut mich verlangen (Fervent is mijn verlangen), BWV 727, 1708-1717; en Fuga in G Minor "The Little", BWV 578, ca. 1713 of eerder - in één publicatie, vaak samen gespeeld alsof twee delen van één suite.