Sinds Janine Jansen Brittens Vioolconcert in 2009 op haar repertoire heeft gezet, herovert dit stuk de internationale concertpodia. Collega Isabelle Faust zet met dit album de recente zegetocht van dit meesterwerk voort. Ze completeert de cd met muziek die Britten in de aanloop naar zijn Vioolconcert componeerde. Dat heeft alles te maken met de oorspronkelijke solist voor wie Britten al deze stukken schreef, de Spaanse violist Antonio Brosa. Brosa speelde in 1936 de wereldpremière van Brittens Suite (1935) voor viool en piano. De componist was zo onder de indruk van Brosa’s vioolspel dat hij direct een nieuw stuk voor hem schreef, Reveille (1937). Dit zou een voorstudie blijken voor het Vioolconcert, dat Brosa eveneens in première bracht. De imitatie van castagnette-ritmes en de flamenco-achtige gitaarakkoorden in dit Vioolconcert verwijzen duidelijk naar de Spaanse achtergrond van de violist. Tegelijk is het stuk een muzikale liefdesverklaring aan Brittens partner Peter Pears , wiens naam Britten ritmisch verstopte in de Finale. Ook dit deel heeft overigens een Iberisch tintje. Britten goot het in de vorm van een oude Spaanse barokdans, de passacaglia. Isabelle Faust completeert haar Britten-album met een première-opname van Two Pieces for violin, viola and piano, dat Britten op 16-jarige leeftijd componeerde. Hierin wordt Faust, naast pianist Alexander Melnikov, vergezeld door haar broer, altviolist Boris Faust. (JWvR)