De Britse gitarist en singer/songwriter Mark Knopfler was er nooit de persoon naar om frontman te zijn van een mega-band. Toch groeide zijn Dire Straits met hun DDD-softrock uit tot een van de grootste bands van de jaren tachtig en gingen er alleen al van het album Brothers In Arms (1985) een slordige dertig miljoen over de toonbank. Dat leverde voor Knopfler meer dan genoeg reserves op om de rest van zijn carrière te doen waar hij zin in heeft. Dat is ook wat hij lijkt te doen, sinds het verscheiden van Dire Straits in 1995. Sindsdien brengt hij soloalbums uit met tussenpozen van drie tot zes jaar. One Deep River verschijnt zes jaar na Down The Road Wherever (2018) en is weer een typische Mark Knopfler-plaat vol verzorgde, prettige en enigszins van JJ Cale geleende rootsy luistermuziek. In opener Two Pairs Of Hands weerklinkt meteen zijn signature cleane sologitaarspel, maar hij tokkelt ook fraai weg op de akoestische gitaar. Mooi van tekst is This One’s Not Going To End Well, waarin Knopfler alvast voorbij het huidige westerse tijdperk van toenemend despotisme kijkt: ‘The gypsy will smile and the poets will dream’. (MR)