Julian Als ik midden op straat zou struikelen, zou Dahlia Muñoz me niet overeind helpen. Nee, ze zou me laten liggen, met bloedende knieën en al, en met een glimlach over me heen stappen. Dus wanneer Dahlia weer terugkeert naar Lake Wisteria, doe ik mijn best haar te ontlopen. Totdat mijn bemoeizuchtige moeder me schaakmat zet. Ze komt met een creatief plan waarmee ik Dahlia een zetje in de goede richting kan geven, wat er hopelijk voor zorgt dat ze de stad snel weer zal verlaten. In dat plan zag ik één klein dingetje over het hoofd: wat gebeurt er als ik eigenlijk wil dat ze blijft? Dahlia Julian Lopez is al bijna mijn hele leven mijn rivaal, en de aartsvijand van mijn familie. Als ik na mijn verbroken verloving terugkom naar Lake Wisteria, zit ik er niet op te wachten om hem tegen het lijf te moeten lopen. Maar dan doet die hatelijke rijkaard me een onweerstaanbaar aanbod. Als we samen een historisch pand renoveren kunnen we onze winst verdrievoudigen. We sluiten een tijdelijke wapenstilstand, maar dat is lastiger dan gedacht na al die jaren van ontkende aantrekkingskracht en tegenstrijdige gevoelens. Verliefd op elkaar worden was géén onderdeel van ons plan. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie