Bij Albéniz schittert de Spaanse zon. Granados verbeeldt een tragische liefde. Albéniz en Granados vormen zo de dag- en nachtzijde van de Spaanse (Catalaanse) pianomuziek. Maar wat is er precies Spaans aan deze muziek? Volksmelodieën, gitaren, dans met castagnetten? Of eerder een bepaalde atmosfeer, historie, couleur locale? Om dit alles op te roepen creëerden beiden gedurfde harmonieën en texturen. Die virtuositeit oogstte de bewondering van hun Parijse collega’s, van pakweg Debussy tot en met Messiaen . De pianist van deze cd, Peter Donohoe, studeerde eind jaren 1970 bij Messiaens echtgenote, de pianist Yvonne Loriod . Donohoe ontdekte zo dat Messiaens bewondering voor Albéniz al net zo groot was als voor Liszt , Wagner en Mozart . Albéniz’ Iberia (1905-1909) bevat vier boeken met uiteenlopende Spaanse evocaties. Granados’ Goyescas (1909-1912) heeft twee boeken, met pianostukken, geïnspireerd door de tijd van Goya. Het was een bewuste keuze van Donohoe om slechts een selectie te presenteren (Iberia I & II, Goyescas I). Dat kunnen we jammer vinden, alsof sommige verhalen niet in hun geheel worden verteld. Donohoe wilde echter de verschillen doen uitkomen tussen de beide componisten. (HJ)