Paco de Lucía (1947-2014) werd al tijdens zijn leven beschouwd als de meest invloedrijke flamencogitarist ooit. En terecht: met dank aan Francisco Sánchez Gómez, zoals hij eigenlijk heette, zijn er in de flamenco compleet nieuwe concepten en instrumenten geïntroduceerd. Dankzij zijn fabelachtige spel en composities heeft deze Zuid-Spaanse muziekvorm een heel groot deel van de wereld weten te bereiken. Maar ook een grootheid als hij is ooit begonnen. Zowel Paco als zijn iets oudere broer en zanger Pepe werden door hun vader Antonio al snel naar voren gebracht als wonderkinderen, niet in de laatste plaats om de familie uit de armoede te kunnen halen. In 1959 en 1960 werden door een vriend van de familie, die over een bandrecorder beschikte, de eerste opnames gemaakt van het duo. De verloren gewaande opnames werden recent gevonden en met behulp van artificiële intelligentie gerestaureerd. De 21 nummers geven een uniek beeld van het ongelofelijke talent en de enorme kennis die de dan 11-jarige Paco en de 13-jarige Pepe bezaten. Maar juist het feit dat, ondanks de virtuositeit van beiden, te horen is dat ze nog volop in ontwikkeling waren, maakt het een bijzonder interessante en aandoenlijke plaat. (JV)