Sinds 2013 is de Amerikaanse singer-songwriter John Grant gevestigd in Reykjavik. Hier maakte de aanvankelijk op Amerikaanse muziek geschoolde sound van bijvoorbeeld zijn debuut Queen Of Denmark (2010) een ommezwaai naar ijle downtempo IDM, gekoppeld aan niet minder persoonlijke en vaak ontroerende songs. Op The Art Of The Lie is dat niet anders. Het belangrijkste thema van zijn songs blijft zijn getroebleerde jeugd als homoseksuele jongen in een christelijke goegemeente en de vlucht die hij daarna maakte in drank en drugs. Zelden wist een vocoderstem zo te ontroeren als in Father, waarin hij niet alleen verlangt naar zijn teleurgestelde vader, maar ook reflecteert op de toenemende haatcampagnes van de door Trump gesteunde alt-right-beweging en het radicale christendom in Amerika. Steeds weer grijpt Grant je bij de lurven met zijn melancholieke zang. In nummers als It’s A Bitch en opener All That School For Nothing gaat hij daarnaast dankbaar op de electro-funk-toer, maar daarna komen ontroerende nummers als Father en Mother And Son alleen maar harder aan. (MR)