Er bestaan vele versies van het nummer I’m Waiting For My Man. Alleen al van Lou Reed zelf, die het halverwege de jaren 60 schreef en voor het eerst uitvoerde met The Velvet Underground op hun debuutalbum in 1967. Op dit tribute-album voor de in 2013 overleden Reed, laat Keith Richards horen dat het eigenlijk een Rolling Stones -song is. Losjes, zoals alleen Richards dat kan, slaat hij de twee akkoorden van het couplet aan en zingt hij rauw en achteloos over het wachten op een dealer. Het is het openingsnummer en tegelijk een hoogtepunt van een liefdevol eerbetoon. Je denkt vooraf dat Rufus Wainwright wel raad zou weten met de orkestrale bombast van Perfect Day, maar hij houdt het juist heel intiem, terwijl Joan Jett, zoals te voorspellen, lekker stevig en hoekig rockt in I’m So Free. Noemenswaardig is ook Mary Gauthier die woord voor woord trouw blijft aan het originele Coney Island Baby en daarmee weet te ontroeren, terwijl Rickie Lee Jones juist een onvaste eigen melodie verbindt aan de oorspronkelijke rapzang van Walk On The Wild Side. Het ene meer geslaagd dan het andere, maar alles gebracht met veel respect voor de grote songwriter Lou Reed. (MR)