Wie aan muziek van de Balkan denkt, denkt wellicht direct aan volksmuziek, muziek van de Roma, Joodse Klezmer en wellicht een knipoog naar jazz. Dit album met de raadselachtige titel Balagan heeft het allemaal. Volgens klarinettist Pablo Barragán betekent het zoiets als een ‘innerlijke chaos’, een onvermijdbare, maar aangename warboel van gevoelens, emoties en ervaringen die het leven nu eenmaal met zich meebrengt. Voor Barragán, het brein achter dit album, begon het allemaal met het Trio voor klarinet, viool en piano van de Amerikaanse componist Paul Schoenfield. Dit op Klezmermuziek gebaseerde stuk biedt ruimte om te dansen, te vieren, te bidden, te lachen, te huilen en te peinzen. Bartóks voor dezelfde bezetting gecomponeerde trio Contrasten is al net zo’n hybride stuk. Naast de Hongaarse en Roemeense wortels van de muziek, heroriënteerde Bartók zich op de eerder door hem genegeerde muziek van de Roma. Zelfs subtiele hints naar de eveneens door hem verfoeide jazz zijn niet van de lucht (de legendarische jazzklarinettist Benny Goodman was indertijd opdrachtgever van het stuk). De overige composities liggen in het verlengde van beide trio’s. Viviers fascinerende duo voor klarinet en viool is wellicht het meest avant-gardistische werk op het programma. Blochs meditatieve Prayer klinkt daarentegen ingetogen en sereen. Kovács' slotstuk Greetings From The Balkan fungeert als heerlijke uitsmijter en doet nog eens dunnetjes over waar het de musici met Balagan om te doen is. (JWvR)