Faust was voor deel kunstenaars in de negentiende eeuw een van de meest inspirerende figuren. Hoewel het verhaal over de zonderlinge geleerde al in de zestiende eeuw bekend was, vereeuwigde Johann Wolfgang Goethe de legendarische Faust in zijn gelijknamige toneelstuk. Het zou een van de meest verklankte toneelstukken van de negentiende eeuw zijn, variërend van opera’s tot liederen en symfonische gedichten. Ook Franz Liszt was onder de indruk van het verhaal. Als jonge twintiger liep hij al rond met plannen om iets met Goethes Faust te doen. 41 jaar later resulteerde dat in de eindversie van wat we nu als de Faust Symfonie kennen. De drie groots opgezette delen corresponderen met de drie hoofdfiguren uit Goethes drama: Faust, zijn geliefde Gretchen en de demonische figuur Mephistopheles. In de eindversie voegde Liszt zelfs een koor toe aan de finale. Op dit album kiezen dirigent Gergely Madaras en het Orchestre Philharmonique Royal de Liège voor Liszts eerste versie van de symfonie uit 1854, bedoeld om de onthulling van het beroemde Goethe-Schiller Monument in Weimar mee op te luisteren. De musici completeren het album met Liszts orkestversie van zijn beroemde Eerste Mephisto Wals. Overigens baseerde Liszt dit werk niet op Goethes Faust, maar op het Faust-epos in dichtvorm van de Duitse dichter Nikolaus Lenau. (JWvR)