Het is de vraag of Katy Perry anno 2024 nog iets goed kan doen. Haar eerste single van 143, Woman’s World, werd door critici al flink verguisd. Mede door de videoclip werd ze beschuldigd van omgekeerd feminisme en pseudo-empowerment. Perry beweert zelf dat het allemaal satirisch bedoeld is. Wat ook niet meehelpt, is dat ze voor dit nummer - en in totaal 10 van de 11 nummers op dit album - samenwerkte met producer Dr. Luke, die door Kesha werd beschuldigd van seksueel misbruik en verkrachting. Hoewel er een schikking in deze zaak is getroffen, laat dit een nare bijsmaak op dit album achter. Daarnaast is Perry niet meer de popartiest die ze ten tijde van Teenage Dream (2010) was. Ze recycled met weinig inspiratie oude nummers en voegt hier een EDM laagje aan toe. De hapklare en veelal repetitieve teksten bieden ook niet veel houvast. 143 is wegwerp pop pur sang en hoewel dat niet altijd negatief hoeft te zijn, mist er een vorm van positiviteit of blijheid om het genietbaar te maken. (JvQ)